Kαλή η θεωρία,αλλά αν δεν περάσουμε στη γευστική δοκιμή ,δύσκολα θα κατανοήσουμε τη σημαντικότητα επιλογής του σωστού νερού.Ώρα για δράση λοιπόν..!
Θα χρειαστούμε :
Έναν βραστήρα νερού
Ένα μετρητή tds νερού
Τρία όμοια ποτήρια 250ml
2 Κουτάλια γευσιγνωσίας
Μύλο άλεσης
Ζυγαριά ακριβείας
Καφε (!)
Τρία διαφορετικά δείγματα νερού
Όσον αφορά τα δείγματα νερού ,μία επίσκεψη σε σούπερ μάρκετ αρκεί.Όλα τα νερά αναγράφουν στην ετικέτα τους την ποσότητα στερεών διαλυτών σωματιδίων που περιέχουν.Για το πείραμά μας,θα χρησιμοποιήσουμε ένα νερό με μηδενικό tds,ένα με 110 και ένα με 280.
Θα φρεσκοαλέσουμε τον καφέ και θα τον τοποθετήσουμε στα ποτήρια μας με αναλογία 5,5gr καφέ για κάθε 100ml νερού.Στη συνέχεια εφόσουν έχουμε βράσει τα νερά σε θερμοκρασία από 92-95οC,τα ρίχνουμε στο κάθε ποτήρι χωριστά και περιμένουμε για 3 λεπτά.
Παρατηρούμε πως σχηματίζεται μια κρούστα στην επιφάνεια ,διαφορετικού χρώματος και πάχους.
Στην πρώτη περίπτωση,όπου το tds είναι μηδενικό,η κρούστα είναι πολύ λεπτή και ανοιχτόχρωμη.Στη δεύτερη περίπτωση ,με το tds στα 110ppm(parts per million) η κρούστα είναι πιο παχιά και πολύ πιο σκούρα χρωματικά.Στην τρίτη περίπτωση,με το tds στα 280ppm η κρούστα είναι ακόμη πιο παχιά και ακόμα πιο σκουρόχρωμη από την δεύτερη περίπτωση.
Τρία λεπτά μετά..
Σπάμε την κρούστα ,κάνουμε μία πρώτη αξιολόγηση αρωμάτων και στη συνέχεια την αφαιρούμε χρησιμοποιώντας δύο κουτάλια.
Το αγαπημένο μου σημείο..η ώρα της γευσιγνωσίας!
Ο καφές στην πρώτη περίπτωση είναι πολύ αδύναμος,το σώμα του χαρακτηρίζεται watery(νερουλό) και τα γευστικά του χαρακτηριστικά δεν έχουν καθόλου ένταση.
Στην δεύτερη περίπτωση, έχουμε μία ισορροπημένη κούπα,με γεμάτο και στρογγυλό σώμα,ευχάριστη οξύτητα και ποιοτικά γευστικά χαρακτηριστικά.
Στην τρίτη περίπτωση,υπερισχύει η πικράδα , ο καφές έχει γεμάτο σώμα με μέτρια προς χαμηλή οξύτητα.
Ιt’s your turn to train yourself!!!